Αν κάποιος έρθει μαζί μου στη Θεσσαλονίκη και στη Λέσβο και στη Σαντορίνη (λέω για τα μέρη που ξέρω καλά σαν τη παλάμη μου), θα του δείξω αυτά που «πρέπει» και θα του αρέσουν. Όπως είπα κάποτε στη Λέσβο, είναι σπουδαίο να έχεις σχηματίσει και αφομοιώσει τις δικές σου εικόνες για ένα τόπο. Έτσι, μπορώ να νιώθω πια πολύ περήφανη γιατί έχω να δείξω τη δικιά μου Θεσσαλονίκη, τη δικιά μου Λέσβο και τη δικιά μου Σαντορίνη.
Εξάλλου τα λόγια που έχουν μιλήσει πιο πολύ στην ψυχή μου όσον αφορά τα τοπία και με εκφράζουν απόλυτα ως άνθρωπο είναι αυτά του μακαρίτη του Ελύτη στο Εν λευκώ, Τα δημόσια και τα ιδιωτικά:
Μέσα σ' ένα τέτοιο πνεύμα είχα κινηθεί άλλοτε, όταν έλεγα ότι ένα τοπίο δεν είναι, όπως το αντιλαμβάνονται μερικοί, κάποιο, απλώς, σύνολο γης, φυτών και υδάτων∙ είναι η προβολή της ψυχής ενός λαού πάνω στην ύλη.