Λιλή Ζωγράφου, Επάγγελμα: πόρνη

[wings]

• Tweet

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Δεν πουλώ ύφος, στυλ, λογοτεχνία. Δεν γράφω διηγήματα. Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας όλα κι όλους. Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν' αντιδράσω, να επαναστατήσω αποτελεσματικά, να υπερασπιστώ το μαζικό μας εξευτελισμό. Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρονών θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν' ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν. Όχι, η επανάστασή μου δεν θα στρεφόταν κατά του κατεστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη. Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης. Η ζωή γίνηκε πια πάρα πολύ απάνθρωπη για να την καλουπώνουμε σε σχήματα, δε μας ανήκει καν, όπως δε μας ανήκει τίποτα, από τη γη που κατοικούμε ώς τα πρόσωπά μας. Όταν ο κάθε τυχάρπαστος, ο κάθε τιποτένιος, μπορεί να μας δέσει πάνω σε μια καρέκλα, σ' έναν πάγκο ή σ' ένα κρεβάτι, να μας φτύσει, να μας μαστιγώσει, να μας βιάσει. Το Σύστημα αποχαλινωμένο καλλιεργεί σκόπιμα την ασυνειδησία, την αγριότητα, το χάος, καταλύοντας το σεβασμό για τον ανθρώπινο παράγοντα. Δεν άφησε τίποτα ανεκμετάλλευτο, από το «χάσμα των γενιών» που αποκόβει τους ανθρώπους μεταξύ τους και ετοιμάζει τους αυριανούς παιδιά-καταδότες του Χίτλερ, ώς την κατάργηση της οικογένειας. Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί. Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα στο σφυρί και τις πατρίδες. Ο Παπαδόπουλος ήταν μια δοκιμή και στον ευρωπαϊκό χώρο, κατά το σύστημα των χιλιάδων πειραμάτων που πραγματοποιούνται σ' όλες τις περιοχές του πλανήτη. Η συνταγή είναι πια κοινή: Όταν ένας λαός σηκώσει κεφάλι κατά του κυβερνήτη του, εκπρόσωπου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, βρείτε έναν αλήτη και αναθέστε του να περάσει χειροπέδες σ' αυτό το λαό. Κι αφήστε τον να εξουθενωθεί. Το πιθανότερο είναι να συνηθίσει και να μείνει εξουδετερωμένος από τριάντα μέχρι σαράντα χρόνια, όπως συνέβη στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Επειδή όμως οι καιροί άλλαξαν, τα πράματα πάνε γρηγορότερα, η συνταγή τροποποιήθηκε. Πάρτε τα κλειδιά από τον αλήτη, δώστε τα στον παλιό κυβερνήτη και στείλτε τον να ξεκλειδώσει τις χειροπέδες. Ο λαός θα του γλείφει τα χέρια, βλέποντάς τον σαν ελευθερωτή του. Γι' αυτό και μεις, τα σύγχρονα πειραματόζωα, οφείλουμε να χρησιμοποιούμε πάντα τον όρο π.Χ., που θα σημαίνει πια «προ Χούντας», και μ.Χ., «μετά τη Χούντα». Γιατί το πείραμα πέτυχε και δεν πρέπει να το λησμονούμε ούτε στιγμή. Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασύνειδα. Ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας.

Οκτώβρης 1978 μ.Χ.

Προφητική; Διορατική; Ιδιοφυής; Θα πω ότι η αγαπημένη μου Λιλή Ζωγράφου ήταν κυρίως ένας ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Το βιβλίο αυτό είναι απολαυστικό και χειμαρρώδες όπως και όλα όσα μας έχει κληροδοτήσει, και το συνιστώ ανεπιφύλακτα στα νεότερα παιδιά που γεννιόντουσαν κείνα τα δύσκολα κι άδικα χρόνια για τη χώρα μας που αναφέρει η Λιλή Ζωγράφου. Όχι ότι πάψανε ποτέ να 'ναι δύσκολα κι άδικα τα χρόνια... εξάλλου τι είναι τελικά δίκαιο σε τούτη τη ζωή;

[dinomachi]

εξάλλου τι είναι τελικά δίκαιο σε τούτη τη ζωή;

Η ζωή η ίδια...
:-))


Δ.Δ.

[wings]

Nαι, αλλά εμείς δεν τη φτιάχνουμε; Τι γίνεται και παραβιάζουμε τη φυσική δικαιοσύνη της;

[dinomachi]

Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει...
Η ζωή είναι χείμαρρος. Ανεξέλεγκτη. Δεν τη φτιάχνουμε εμείς. Εκείνη μας φτιάχνει.
:-))


Δ.Δ.

ΥΓ Ό,τι θεωρούμε άδικο στη ζωή μας, είναι το τίμημα για κάτι άλλο που μας συνέβη σε ανύποπτο χρόνο. Ένα σταυροδρόμι που προτιμήσαμε να το ακολουθήσουμε προς λάθος(?) κατεύθυνση... Ουφ! Μ'έπιασε το φιλοσοφικό μου απόψε. Ας με σταματήσει κάποιος...

[wings]

Σταμάταααααααααααααααα... πότε θα ανηφορίσεις προς τα εδώ, στα παλιά σου λημέρια;

[dinomachi]

Χα! Να'σαι καλά, καρντασίνα!
Ιδέαν δεν έχω... κι ας είναι η καρδιά μου πάντα εκεί.
Τα σχέδια περί "άπιστου Θωμά" ναυάγησαν αύτανδρα και το "σύρμα" δεν εδόθηκε, δυστυχώς... :-((((
Ελπίζω σύντομα. Δεν είναι ταξίδι που θα το έκανα μέσα σε ένα ΣΚ και πριν κλείσουν τα σχολεία, θα'ναι εξαιρετικά δύσκολο να φύγω από την Αθήνα για πιο πολύ. Συνεπώς... μετά τις 15 Ιουνίου... (και μη γελάς, Θεέ! Σε βλέπω!)


Δ.Δ.

[wings]

Μα τι επιρροή ασκώ στα πλήθη... φώναξα να σταματήσεις και αμέσως λούφαξες.:-))))))

Το θυμάμαι, προδότρα, αυτό που είχες πει για του Θωμά και στημένη σου την είχα.

Αν όμως ίσχυε το ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ που λέει η Ζωγράφου, τα πάντα θα ήταν δυνατά κι ενδεχομένως επικερδέστερα.:-)))

Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει το βιβλίο (αν όχι, σπεύσε) αλλά είναι «πραγματικότητα» αυτό που αναφέρεται στον τίτλο και μεγάλο μάθημα για όλους και ειδικά για εμάς τις γυναίκες.

[taad]

Αν και το κείμενο γράφτηκε όταν ήμουν τεσσάρων χρονών, είναι - δυστυχώς για μας  - επίκαιρο όσο και τότε.

Δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω από το ότι η συνταγή επαναλαμβάνεται με ανατριχιαστική ακρίβεια.
Γι' αυτό και η γραφή της Ζωγράφου τσακίζει κόκαλα όσο και το '78.

P.S. Για τη μάζωξη στη Θεσσαλονίκη, Βίκυ, όπως σου είπα και στο ιδιωτικό, ρίξε εσύ το σύρμα και θα κανονίσουμε οι υπόλοιποι.
: ))

[dinomachi]

Πολύ αργά για αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού... :ΡΡΡΡΡ

"Προδότρα", moi??? C'est pas possible!!!
My middle name is Penelope... χεχεχεχε

Δεν το έχω διαβάσει, η αλήθεια είναι. Θα σπεύσω... βραδέως, λόγω φόρτου εργασίας -μεταξύ άλλων.
:-)))


Δ.Δ.

[wings]

Αν και το κείμενο γράφτηκε όταν ήμουν τεσσάρων χρονών, είναι - δυστυχώς για μας  - επίκαιρο όσο και τότε.

Δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω από το ότι η συνταγή επαναλαμβάνεται με ανατριχιαστική ακρίβεια.
Γι' αυτό και η γραφή της Ζωγράφου τσακίζει κόκαλα όσο και το '78.

Ναι, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της Ζωγράφου αυτό που λες, Κατερίνα μου. Η γραφή της αλλά κι η γλώσσα της (ως δημοσιογράφου και κατά την παρουσία της σε συνεντεύξεις ή όπου αλλού) κόκαλα τσάκιζε πάντα - και καλά έκανε. Έτσι εξέφραζε όχι τις απόψεις και το χαρακτήρα της αλλά μια δική της στάση ζωής.

[wings]

Πολύ αργά για αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού... :ΡΡΡΡΡ

Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ. Μόλις διαβάσεις το βιβλίο, θα καταλάβεις τι εννοώ. Όταν το διάβασα, πριν είκοσι και βάλε χρόνια, μου φάνηκε απίστευτη η «αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού» που λες κι εσύ και τόσο ευρηματική έως ασύλληπτη ιδέα. Όταν η ζωή και οι συγκυρίες το επιβάλλουν, όλα είναι εφικτά και θεμιτά...

Σταματώ γιατί θα σας παραπλανήσω ως προς το περιεχόμενο του βιβλίου.:-))))

[taad]

Για να είμαι ειλικρινής ούτε εγώ έχω διαβάσει το βιβλίο.
Είναι αυτό και το "Μου σερβίρετε ένα βασιλόπουλο, παρακαλώ" που τα γυροφέρνω από το λύκειο - ντροπή μου, το ξέρω.  

Πάντως, χωρίς να θέλω να κάνω βαρύγδουπες δηλώσεις (δεν είναι του χαρακτήρα μου, άλλωστε) η απουσία πολιτικού σχολιασμού αυτού του σθένους δημιουργεί ένα μεγάλο κενό, ειδικά σήμερα.

Και δε θέλω ν' ακούσω για γραφικότητες και άλλα τέτοια.

Όσο έγραφα, Βίκυ, πόσταρες το reply περί αλλαγής προσανατολισμού.
Κι ήθελα να σου πω ότι δεν ξέρεις πόσο μ' έχεις επηρεάσει με τη στάση σου αυτή.
Άσχετο με το θέμα του νήματος, αλλά ναι.

[taad]

Και ανυπομονώ να τα πούμε από κοντά και περί αυτού. : )

[taad]

Θα το ξαναπώ: ρίξε το σύρμα.
Εγώ περιμένω. : ))

[taad]

Αν και, όπως και να 'χει, γίνει δε γίνει μάζωξη στα μέρη σου, θα τα λέμε μέσα από post σαν κι αυτό. : )