Σταυριανός Αγοραστός, Οι δολοφόνοι
[Από το Ιντερμέδιο]
Οι δολοφόνοι βρίσκουν πάντα άλλοθι.
Όταν κόβουν τις μαργαρίτες
μέσα απ’ τους αγρούς
και βάφουν τις πεδιάδες κατακόκκινες,
βεβαιώνουν πως κατά λάθος εισήλθαν
στα ξένα χωράφια.
Οι αγρότες τους κάλεσαν,
για να διώξουν τα ζιζάνια
και τα πουλιά που τρώνε τα σπαρτά τους.
Οι δολοφόνοι κατασκευάζουν πάντα άλλοθι.
Όταν ρίχνουν τις βόμβες
μέσα στο πανηγύρι των λαών
την ώρα των ονείρων τους,
Όταν σταματάνε τον υμέναιο
και τη γέννα των νέων παιδιών,
Όταν στομώνουν τη φωνή
της καρδιάς,
ετοιμάζουν εκπολιτιστικά καραβάνια
δώρα δαναϊκά
μοιράζουν υποσχέσεις και συμπόνοια.
Οι δολοφόνοι οι πικροί
σαν τους κεραυνούς
οι κατασκευαστές πολεμικών
χαρτών
οι παραβιαστές των συνόρων
της ηδονής μας.
Οι δολοφόνοι έχουν πάντα άλλοθι.
Κυκλοφορούν με ημίψηλα καπέλα
μονόκλ στα αλλήθωρα μάτια τους.
Κινούν τη βακτηρία τους,
όπως παίζουν τις τύχες των λαών,
Μειδιούν συμπονετικά
μπροστά στα πληγωμένα μάτια.
Οι δολοφόνοι γυρίζουν πάντα
στον τόπο του εγκλήματος
και σκοτώνουν ό,τι έμεινε
από ένα πικρό χαμόγελο.
Από τη συλλογή Αριστερά του Φεγγαριού (1996)