Νίκος Δόικος, Συμπόσιο Σοφών
Ήρθαν κατά φυλές,
αναζητώντας, είπαν, επικοινωνία.
Πολλοί με ονόματα επιχώρια,
και άλλοι θρασείς, από βαρβαρικά βασίλεια,
ασφαλισμένοι σ’ ελλειμματικά Ταμεία,
στους ώμους όνειρα αμετροεπή,
ντυμένοι μοντελάκια κούρασης
και μάτια για στεγνό καθάρισμα.
Ιδεολόγοι Γαλαξιακών Δικτύων,
που ξανανιώσαν ξαφνικά
σε κοσμικό νησί, το καλοκαίρι το στερνό τους,
και φλυαρούσαν για δίκτυα ευρυζωνικά
και τα ευωδιαστά στριφτά της διπλανής παρέας.
Αρχαιολάτρες των αγρών, βέβαιοι
πως χτυπήσαν φλέβα της Αποκάλυψης,
με δυο τομές κάτω απ’ το τρίτο στρώμα
της τέταρτης αρχαίας αγοράς,
κι αφού στηθήκαν στον φακό μπροστά,
γραμμή με τις ενδημικές περιέργειες,
ευθύς ποινικοποίησαν το μέλλον.
Σαραβίτες φιλόσοφοι,
φορτωμένοι χαμομήλι και καλειδοσκόπια,
κομπάζοντας πως βρήκαν την Αλήθεια
στην κορυφή του Mont Ventoux*,
φιλοτελιστές σπανίων γνώσεων,
συνήθως κολλημένοι εκεί στο βάθος
της τελευταίας βραδινής διαφωνίας.
Αρχιτέκτονες χαλύβδινων εξαρμάτων,
αστραφτερών τσίγκινων κάδων,
εν σειρά και εν σωρώ,
μουσειακών εκρήξεων εν κενώ,
από χαρμάνι λαμπερής αμηχανίας,
ομάδα ιδιαζόντων ζηλωτών
της διαφοράς και των εκπλήξεων.
Θεοκράτες επισείοντας μεγεθυντικούς φακούς
και τόμους των «Πνευματικών Ασκήσεων»**
τοκιστές της ελπίδας των μακαρίων,
φανερά ταλαιπωρημένοι
από την τελευταία περιφορά της Σεμνοτυφίας.
Κι όταν τελειώσανε οι γνωριμιές
και βάλθηκαν να ξεκινήσουν,
μόλις ακούστηκαν τα πρώτα λόγια,
γιόμισε η αίθουσα βιβλία, σμήνη,
που λες και βγαίναν απ’ τα στόματα με κάθε λέξη
και φτερουγίζανε ψηλά στον θόλο του αμφιθέατρου
και τσακιζότανε καθένα πάνω στ’ άλλα,
σ’ έναν ορυμαγδόν ιπτάμενων συγκρούσεων.
Εξώφυλλα κι εσώφυλλα σκίζονταν στον αέρα
και πέφτανε στο πάτωμα πυκνό χάρτινο χιόνι.
Στρώμα παχύ σωρεύτηκε σε λίγο,
κονιορτός πολύχρωμος των επιχειρημάτων,
ανάμεσά τους, απειλώντας να τους πνίξει.
Κι ο διάλογος σταμάτησε πριν καν αρχίσει.
Αμηχανία ενέσκηψε στο προεδρείο,
που ευθύς εκήρυξε περαιωμένο το συμπόσιο.
Στην έξοδο, γνωστοί ανταποκριτές εκθείαζαν
τη φιλική ατμόσφαιρα του συμποσίου,
με πόσην οξυδέρκεια οι σοφοί επέβαλλαν
διακριτική προσωρινή Επιτροπεία,
με πόση τάξη ασμένως αποχώρησαν
μοιράζοντας ευχές για βίον ανέραστον.
* (Mont Ventoux – βλ. Πετράρχης, Η Ανάβαση στο Όρος Βεντού.)
** (Πνευματικές Ασκήσεις – έργο του Ignatius de Loyola)
Από τη συλλογή Απόδειπνο για PIGS (2013)Σημείωση ανθολόγου:
P.I.G.S. (στην ελληνική γλώσσα «Γουρούνια») είναι αρκτικόλεξο το οποίο χρησιμοποιείται από δυτικοευρωπαίους και γενικά αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές της χρηματιστηριακής κοινότητας προκειμένου να χαρακτηρίσουν αρνητικά τους λαούς της Πορτογαλίας (Portugal), της Ιταλίας (Ιtaly), της Ελλάδας (Greece) και της Ισπανίας (Spain) ως υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Συνιστά δε, πέρα από το καταφανώς προσβλητικό περιεχόμενο του, ένα μέσο απαξίωσης των λαών του ευρωπαϊκού Νότου το οποίο αγγίζει το φαινόμενο αμφισβήτησης της ανθρώπινης υπόστασης του συνανθρώπου. Ο όρος επινοήθηκε με στόχο τη «φωτογράφιση» λαών, κυβερνήσεων και τακτικών ως πρωτεργατών της κρίσης –η οποία ούτως ή άλλως ξεκίνησε σαν πρόβλημα της κτηματαγοράς των ΗΠΑ– και εγκυμονεί κινδύνους εμφάνισης, αποδοχής ή και ενθάρρυνσης βίαιων, ρατσιστικών συμπεριφορών.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/P.I.G.S.
« Last Edit: 27 Feb, 2021, 00:58:52 by wings »