Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Σοφίτα

[Ενότητα Παλίρροια | 1983-1988 (Γιάννενα), 1990-1992 (Θεσσαλονίκη)]

Θαφτήκαμε σε μια σοφίτα
κάπου στα δώδεκα μέτρα
Μας κλέψανε τέσσερα χρόνια οι Φαύνοι
Γυρνάμε και κοιτάμε με θλίψη, με φόβο
Στα πόδια μας σήμερα το Αιγαίο,
η ομορφιά που μας κουράζει
κι αποζητάμε περίεργα τη φυγή της επιστροφής
Φορτωθήκαμε δαχτυλίδια και σκουλαρίκια
Ξενιστήκαμε στους φίλους να ξεθαρρέψουμε
Η παρουσία της ανημποριάς μας να πετύχουμε,
η ώρα που νύχτωσε κι απόψε
Δε μιλάω για μένα...

Με προβληματίζουν γεγονότα, στίχοι κι άνθρωποι
Χάνω το νόημα στα μάτια μου,
σβήνω καθημερινά
Μελαγχολώ αργά, βαθιά, με ρυθμό πάντα
Κι όλα διαφέρουν στ’ άσπρα στρογγυλά τραπέζια,
στα νησιά, στο νου η ελπίδα

Από τη συλλογή Πορτολάνος (1999)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Επιβίβαση

[Ενότητα Των συνενόχων]

Τριανταφυλλιές, τριανταφυλλιές
και το βάθος φοίνικες
παραλία
φωνές παιδιών
Ηλιοβασίληδες

Μου απαγορεύτηκε να γράφω ως πανεπιστημιακός
Αργότερα και να διαβάζω
Μόνο θεωρίες, τυπικά δωμάτια
–επιστήμονας βλέπεις έγινα απ’ τον πατέρα,
η ανάγκη να συνεχίζω ήταν δική του–
Αναγκάστηκα να προδώσω πολλά
που ψάχνω τώρα ν’ αναστήσω
Κι ήρθα να πάρω τη σειρά μου ανάμεσά σας
–το να γυρίζω προς τα πίσω ήταν της μητέρας,
απ' αυτήν έγινα ποιητής
η σκιά τους μ’ έθρεψε–
αφού δεν μπόρεσα
να ζήσω με τους ανθρώπους,
δίπλα δίπλα με τα Φώτα
Με σεβασμό μα και θράσος
επιβιβάζομαι, σχεδόν πάντα, όταν οι άλλοι κατεβαίνουν       

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος: Γραφείο, Παιδικής Λογοτεχνίας

[Ενότητα Των συνενόχων]

Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
αναμετρά τη στάθμη του νερού
Δυο πίνακες του Κούκου – χρωστώ τις διευκρινίσεις τους
Το γραφείο σου ανάποδα,
παμπάλαιες μετόπες με πλεξούδες και ζουμπούλια,
μεγαλώνει και μπερδεύει το χώρο της επιστροφής
σ’ ένα γενέθλιο τόπο, της παιδικής λογοτεχνίας
Εκεί όπου αναιρούνται μάγισσες και δράκοι
που φώλιασαν στις ενήλικες ψυχές μας
και προχωρήσαμε κι οι δυο με λάθος βοηθούς και δωρητές
μα κυρίως με λάθος πολύτιμα αντικείμενα
κι επομένως ακυρώσαμε την αναζήτηση
Διαλεγμένες σπιθαμή με σπιθαμή οι λέξεις πια, διά ελαίου
Τριάντα φύλλα εξακοντίζουν υπερήφανα χρώμα στην παλέτα του ήλιου
Η θέα τους, με υπολείμματα από ύφασμα γνώσης,
οπωσδήποτε δημιουργεί αίσθηση   

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Παιδική Λογοτεχνία

[Ενότητα Των συνενόχων]

Ο Άγιος Βασίλης ήρθε απρόσμενα, μεσημεριάτικα∙ κι
απόμενες εσύ να ολοκληρώσεις το όνειρο και τη ζωή
Έλα, μου είπες τρυφερά να σου μιλήσω για τη
γομολάστιχα και το μολύβι, τους ήρωες και φύλακές μου
Χαμογέλασα
Έλα, έλα μου είπες ψιθυριστά να σου μιλήσω για τα
παραμύθια και τις βασιλοπούλες μου
Δίστασα
Έλα, έλα, έλα μου είπες με λυγμό να σου μιλήσω για τους
δράκους και τις αστραπές που με κυνήγησαν
Κι έκανα το πρώτο αναποφάσιστο βήμα
Στάσου, στάσου, στάσου μου είπες ν’ αγναντέψω τα
μάτια σου και τις ρυτίδες που τα φυλάνε
Άπλωσα τα χέρια να με κρατήσεις
Στάσου, στάσου μου φώναξες να μετρήσω τους
ρόζους που στα πλήγωσαν και τα γέρασαν
Σ’ άρπαξα να σε φιλήσω
Στάσου, με πρόσταξες, τι κάνεις, κι έσπρωξες την
ψυχή και το διάβα της που περίσσευε
Τραβήχτηκα απόμερα κι έκανα πως σφύριζα
στη ζωή και το όνειρο που όνειρο θα έμενε μακριά σου
Εξαίσια η νύχτα και προβλέψιμη, τελεσίδικα χωρίς θαύματα. 

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Χορτιάτης

[Ενότητα Το Σινιάκι]

Έχουμε όμως το θρόισμα των φύλλων
ψιθύρισες
Κι έγνεψα Ναι στην καινούρια μας ζωή
Το τσάι του βουνού στη ροδακινί κούπα
και τα κάστανα ψηφιδωτό στη φθινοπωρινή γη
Χρώματα παντού ανακαλύπτει ο σύντροφος σπουργίτης
Το κόκκινο της αγράμπελης χαμηλά
Το κίτρινο της λεύκας κι οι αποχρώσεις της οξιάς
Η δροσιά της μαργαρίτας στ’ ακροδάχτυλα
Κι αν δεν μιλώ τρυφερά είναι που
σου γράφω με λόγια καθαγιασμένα

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Παράνομος χωρισμός

[Ενότητα Το Σινιάκι]

Ο Ιούλιος απειλήθηκε με το κάψιμο των δασών
Απομάκρυνε τα τζιτζίκια
Πυρπολημένα τα Γραφεία των κλιματισμών
σε μια απίστευτη Υπολογιστική αμηχανία
Αποφάσισε να φύγει
Δε-ν θέλει να το δει να «μικραίνει»
Δε-ν γελάει και δεν το πιστεύει πια
Τα ΔΕΝ της μαζεμένα
ειπώθηκαν στο πιο γλυκό απογευματινό κρεβάτι
και με το νερό του καλοκαιριού να περισσεύει στα κατάλευκα σεντόνια
Φευγαλέα η μορφή της να δροσίζεται στο μισάνοιχτο παράθυρο
Μύρο κι ο καπνός απ’ τα χέρια της

Τελικά το τηλέφωνο που περίμενες δε-ν χτύπησε
ίσως γιατί λειτούργησε
Η διάψευση της μοναδικότητας
Η ματαίωση της αίσθησης
Η απραξία της ηδονής
Η συμπύκνωση της στυφής γεύσης
Το τέλος της σχέσης

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Νόμιμος χωρισμός

[Ενότητα Το Σινιάκι]

Προσπαθούσαμε να κρατήσουμε το καλοκαίρι με τα κοντομάνικα
Πίσω όμως από κάθε πέτρα που πλήγωνε το σώμα
οι δικοί σου άνθρωποι παραμόνευαν τη στιγμή
Ψύχρανε ο Σεπτέμβρης απότομα κι ερημώσανε οι ακτές
Στην πόλη τα πρώτα σημάδια να ξεδιαλέγουν τη μοναξιά
σαν να κατάλαβε ότι τη λαχτάρησες πια
Ο «αυτοκράτορας» παίζει συνεχώς με το πρόσωπο του πατέρα
κι έμαθε επιτέλους ν’ αποθέτει τα χνάρια της εγκράτειας
Το ξημέρωμα μιας εποχής χωρίς ομοιοκαταληξία και ρυθμό
ανώφελης να εκλογικεύσει το βαθύ κοίταγμα
στα μάτια που ανοιγοκλείνουν βιαστικά να κρύψουν τις διαμαντένιες
υποσχέσεις μιας νέας προσπάθειας
Αναστατωμένα σεντόνια, οπωσδήποτε η αρχή του τέλους

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Χτίσανε απέναντι

[Ενότητα Το Σινιάκι]

Κοίτα, τώρα που γερνάμε
χτίσανε απέναντι
Κι έμεινε το δικό σου παράθυρο
ανοιχτό κι αρωματισμένο –πληγή–
να οδηγεί τα όνειρα
και την παιδική μνήμη
Ελάχιστο
Αλεξανδρινό

Έτρεξα στο χρόνο, πίσω από
ιδεολογίες και μορφικές αναταραχές
Έζωσε τις γραμματικές των περιεχομένων
Ήταν επίπονη η προσπάθεια της αναγνώρισης
Μια δίψα, ένας καημός
Κυνηγημένα στόματα
Αποφάσισα τελικά

Θα μείνω εδώ
να φυλάω τα όνειρα που δε ζήσαμε
και γιατρεύτηκες
να λησμονώ τα αγγίγματα που χάσαμε
κι αρρώστησα
να ζήσω στον κόσμο που σου αρνήθηκα
και προδόθηκα

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος: Ανατολή, η γυναίκα

[Ενότητα Αντιστοίχως εποχής]

Η απλότητα του στίχου∙
μια γυναίκα που αγαπάει τα ίδια πράγματα
Από τότε μικρό κι ανάλαφρο χαμίνι ακροπατούσα
στα μολυβένια σύννεφα των ματιών σου
Πράσινα κι αυτά, όπως το δάσος που μεγαλώσαμε
εσύ μ' αχρησιμοποίητα παιχνίδια – σιωπή
Η κάψα του φιλιού
το καθρέφτισμα απ’ το φως στον άνθρωπο
Κι όλα αυτά μια δρασκελιά, απέναντι
Προστατευμένα ανάμεσα σε ξερές πευκοβελόνες
Για ν' αποχωριστείς μετά ήρεμα τις νηστείες
τα ηφαίστεια, την μπόρα του αλλουνού
το κρύψιμο στους τοίχους
Ονείρου τόπος, μακριά, αργότερα
Εξομολόγηση σε ελεύθερο πλάγιο λόγο

Να μη γίνουμε ποτέ Ευρώπη
εμείς, οι φαντασιόπληκτοι αριστεροί
ανατολίτες. Ταξιδεμένοι
στα τραγούδια του δρόμου,
ας παραμείνουμε
στις στροφές της μνήμης
στις πινακίδες των χωριών
που δεν αποστηθίζονται
Χάρτης ζωής περασμένης ο δημιουργός
Αγεωγράφητος
Κι ο ιδρώτας ν’ αφρίζει στον πλαστικό Πήγασο του μικρού Βασίλη

Ψαύσε τις πιο μύχιες προσδοκίες της
Άγγιξε τις πιο βαθιές σου επιθυμίες

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος: Λαμαρίνες Δεκέμβρη, του ’08

[Ενότητα Αντιστοίχως εποχής]

Κατέβασαν κεπέγκια,
σιδερόφρακτα
Να οχυρώσουν την πόλη
Το ’χαν ξανακάνει
με τάκλιν αντί – (εξουσιαστικά, επαναστατικά, ερωτικά)
παλαιότερα
Μα δεν τους μυρίστηκαν
Τότε ακόμη οι τελευταίες μυγδαλιές
ξεγελούσαν με χρώμα και οσμή
Ξεπατώθηκαν εύκολα
Ζώστηκε η πόλη μόνη της τελικά
Καμπυλώθηκε το σώμα
και κούρνιασα στη γούβα της κοιλιάς σου
Γεύτηκα τη μυρωδιά της σκόνης, της χημικής
Οι γραίες έμειναν να καθαρίσουν τα σπίτια
και τα παιδιά να συμμαζέψουν το καλοκαίρι

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος: Αναμέτρηση φίλων (Εδουάρδοι & Αλφρέδοι)

[Ενότητα Αντιστοίχως εποχής]

Με τα Γιάννενα η αναμέτρηση κρατά παιδιόθεν∙
επελάσεις στον άξονα και κάθετες μπαλιές
Ατομικές ενέργειες, θεαματικές αλά Κοντογιωργάκη
χωρίς υποσημειώσεις ακόμα
Ρέον το κείμενο με λόγια παχουλά απ’ το Μιτσικέλι
στην Παμβώτιδα, ας πούμε το δικό μας ποίημα
Με Παστερνάκη και Αλβαρέζ
άμυνα ο Γκλασμάνης, ο Μοντέζ, ο Λίσα
Κι από κει κατρακύλησαν τα μισά στην Αθήνα
στέρεα πράγματα
Μα έφταναν για κάποια χρόνια

Με απώλεσες στο χρηματιστήριο
το παιχνίδι στο Κέντρο, ομαδικό
Με εναλλαγές κι αποδοκιμασίες
Χαίνουσα, μόνιμη πληγή
Καρφί που θα συντρόφευε της «φιλίας» μας το υπόλοιπο
Από τότε μιλάω κάθε Παρασκευή αργά το βράδυ σ’ εκείνον
μετά το φροντιστήριο, Όχι μαζί σου
για σχολεία, πανεπιστήμια και μπάλα –αυστηρά Χατζηπαναγής
Μ’ ακούει και γελάει
για δρόμους πολιτικούς, παράνομους
Σκοτεινιάζει, μπερδεύεται η γλώσσα του
για τη γυναίκα μου και τις άλλες
Αποφεύγει τα ρήματα –ίσως προοικονομεί
είναι όμως πάντα εκεί, κάθε Παρασκευή βράδυ
Κι είμαι μαζί του να κρατώ το ιδρωμένο χέρι
εφηβικές ανηφόρες, με τελειωμό
με βροχές και Μαΐου καρτέρια στα υγρά λάμδα των Ζωσιμάδων

Αργότερα η Καρωτή
οι παλιοί φίλοι
Ουδείς αξιόλογος σέντερ φορ
Εκδράμουν χωρίς προσκλητήριο
άριστοι, αγαθοί
Αδιάφοροι, βωμολόχοι τώρα,
οι παλαιοί, αδικαιολόγητα απόντες, φίλοι
Τις Παρασκευές, τα μεσημέρια
καθαρίζω και τα δικά τους όπλα

Σε αντίθεση με τον ποιητή
ο εχθρός έπαψε να είναι ορατός
Οι εποχές τακτοποιημένες πια
–πλην του Μέσι–
στα λάθη των δημοσίων υπαλλήλων
Χωρίς επαναστατικές εκατόμβες
ενίοτε δημιουργημένες κρίσεις, οικονομικές –
Και δεν ομιλώ για ΔΝΤ και τέτοια∙
αυτά ως μπαμπούλας, όταν δεν πείθουν τα υπόλοιπα
Στόχος της εξουσίας το ίδιον της μέρας
εξέθρεψαν καταναλωτές οι συνωμοσίες∙
Τους μεταμόρφωσε σε αμοιβάδες η ενημέρωση

Είναι κάπως δύσκολο να έχεις φίλο εμένα
δε-ν χαμογελάς συνέχεια
Άναψα τσιγάρο και φύσηξα με άχτι τη θάλασσα
τέτοιος αποχαιρετισμός
Δε βγήκα όμως στο μπαλκόνι∙
εκεί έξω ήταν η λίμνη και θα με κορόιδευε

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Έξοδος

[Ενότητα Αντιστοίχως εποχής]

Αφού λείπει η μάνα, προχωρώ ψηλαφίζοντας

Αργά το απόγευμα αποφάσισα να βγω από τη φυλακή μου
να μοιραστώ τη σιωπή μαζί σου
το κορμί που έκρυψα και κόντεψα να χάσω
Θέλησα να επιστρέψω, στο πλάι σου
Εσύ κλειδί και πόρτα, μικρό παιδί
Εγώ, κόσμος απέραντος, θάλασσα θερισμού
Ο θόρυβος κι ο ήλιος με παραξένευε
Κι οριοθετούσε μια νέα πληγή
Τόσο πολύ καιρό χωρίς επισκέψεις... απομακρύνθηκα

Το πεδίο της μάχης στα σύνορα της αξιοπρέπειας
εκεί που άλλοι για χρόνια λεηλατούσαν υποσχόμενοι
Τι ρόλος
Θα ξεκινούσα με πεντζίκειες διακηρύξεις
Κι αν χαρίζετε λουλούδια αγνοείτε
το μυστήριο του έρωτα που τα γεννά
Μάθαμε όμως απ’ τη Τζένη
Να κάνουμε χώρο στα νιάτα, στην ομορφιά
Σ’ ό,τι προηγείται της φθοράς και της αμφιβολίας που έπεται
Άρα σιωπή τα παιχνίδια χωρίς τον Ηλία
Που φωτίζει και ξημερώνει
Μονάχα με φιλιά μεγαλώνουν τα παιδιά μας

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Il picollo Elias

[Ενότητα Ματαιοδοξίες]

Στο Ηλιοβασίλεμα

Tempesta musicale il tovagliolo di Elias
Lingue e confini del mondo
chiave e porta
–una via all'interruzione dei vincoli
illumina e albeggia,
quello che precede il logorio e il dubbio che segue –
Solo con i baci crescono i nostri figli

Από τη συλλογή Εδουάρδοι & Αλφρέδοι (2012)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Νέα Τάξη

[Ενότητα Παρουσίες και προσωπεία]

Η παλικαριά, πατέρα, η ομηρική,
μπορεί να είναι μια κουβέντα, ένα βλέμμα
η αγέρωχη στάση της μάνας και στην κουζίνα
Όμως, αν χρειαστεί, οφείλει να μετουσιωθεί σε πράξη
όπως στις εργασίες σου
Όχι εκπορνεύσεις κι ανέξοδους πολιτικούς λόγους∙
όχι αλαζονικές υποδοχές σε κλαψουρίσματα της νέας τέχνης

Ίδιες κινήσεις και συσπάσεις προσώπου∙
ρούχα όχι ευτυχώς
Διαφορετικά και τόσο ίδια (υπο)κείμενα
εξουσιάζουν και αποτρέπουν∙
ενισχύουν την ατομικότητα
Είναι νωρίς να συμφιλιωθώ με γυαλοχαρτισμένα ποιήματα
Οι φλαμουριές σου τα διασκορπίζουν έτσι κι αλλιώς

Δεν προλαβαίνω να ιστορήσω τον καιρό
και την εποχή μου. Οι υπόλοιποι στο μεταξύ,
τα τρωκτικά των νέων καιρών,
θεματοποιούν τα της κρίσης
Διηγήματα, συλλογές (αντι)ποιητικές και τέτοια∙ φιέστες
Βλέπεις, τους πολλούς τους άγγιξε τώρα
– οι άλλοι, «εγκοσμίως», δεν είχαν αξία

Άναψέ μου ένα τσιγάρο να τελειώνουμε μ’ όλους αυτούς τους υποκριτές

Από τη συλλογή Άνω τελείες και τέτοια (2013)

[wings]

Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Πρέσβεως φιλοξενία

[Ενότητα Παρουσίες και προσωπεία]

Φιλοξενήθηκα σε οικία πρέσβεως,
έστω ομολόγου
Της Commission
Με οικονόμο Βουλγάρα – τρίγλωσση, κλασική μουσική και τα λοιπά
Ο πρέσβης στη Μαδαγασκάρη. Καλός∙ τα παιδιά του αλλού
Τίμημα και προοπτική με άρωμα Βρυξελλών
ή κινηματογραφική ταινία με περιορισμένα πλάνα
Ημείς φέροντες μικροαστικόν επαρχιωτισμόν,
άνευ δώρων

Από τη συλλογή Άνω τελείες και τέτοια (2013)