Όντας κάτω των 60, ξέρω ότι δεν αναφέρεσαι σ' εμένα, οπότε no offence taken (αλλά, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά).
Η συμβουλή σου είναι του είδους "κόφ' το αφού σε πειράζει"; Ή να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε μετοχές σε -όντας;
Υπάρχει γενικότερα μια διαφορά ανάμεσα σ' αυτούς που αποπειρώνται λόγιες διατυπώσεις με οικτρά αποτελέσματα, αυτούς που χειρίζονται τη γλώσσα ρηξικέλευθα (και κάποιες από τις καινοτομίες τους θα μείνουν), αυτούς που γράφουν με φαινομενικά απλές διατυπώσεις, από τις οποίες βγαίνει στο τέλος μια γλώσσα μαγική, και εκείνους που γράφουν πατάτες γιατί φοβούνται μη γράψουν τίποτε στραβό.
Θα μπορούσα άραγε να σε συμβουλέψω να μη χρησιμοποιείς ρήματα με δύο "λ" όπως το "προβάλλω" επειδή δεν διάβασες τα προηγούμενα σημειώματα και το γράφεις λάθος; Δεν θα το έκανα ποτέ... [Αυτό έχει σχέση με την αχλάδα που λέγαμε.]
Έχω πάντως την υποψία ότι ο αρχιμανδρίτης [εγώ με διαφορετική υπογραφή το βρίσκω το κείμενο, Σπύρο] που χρησιμοποιεί τα "όντας"
εδώ, ήξερε τι έγραφε. Λέει παρακάτω, πάντα για την Παναγία: "διότι απετάχθη την ματαιότητα του κόσμου,
ζώσα εν τω κόσμω. Εδημιούργησε οικογένεια,
ζώντας εν παρθενία".
Μου δίνει την εντύπωση ότι κάνει παιχνίδια με τη γλώσσα. (Δεν λέει "ζων" πουθένα, αλλά "ζώσα" και "ζώντας".)