Και στην περίπτωση του ενάγοντα πάλι ο όρος προτάσεις χρησιμοποιείται; Αν όχι, τότε το bill (προτάσεις του ενάγοντα) πως θα πρέπει να μεταφράζεται;
Υπόψην, δεν τα λέω για να σου σπάσω τα νεύρα ούτε για να αμφισβητήσω τα λεγόμενα σου, απλά μου φαίνεται πολύ γενικό.
Καθόλου δεν μου σπας τα νεύρα. Κάθε άλλο, με βάζεις σε προβληματισμό για ζητήματα που ίσως δεν έχω ψάξει όσο πρέπει, καθότι τα χρησιμοποιώ "αυτόματα" :) Λοιπόν, όσον αφορά το ερώτημά σου, θα σου πω τι κάνουμε στην πρακτική: προτάσεις καταθέτει τόσο ο ενάγων, όσο και ο εναγόμενος, μόνο που ο πρώτος τις περιλαμβάνει στην αγωγή του και δεν τις καταθέτει με χωριστό δικόγραφο. Έτσι, όταν μιλάμε για ενάγοντα, το "αγωγή" περιλαμβάνει και τις προτάσεις του, και μόνο όταν θέλουμε να αναφερθούμε ρητά σε αυτό το τμήμα της αγωγής του λέμε "προτάσεις". Διαφορετικά, ο όρος αφορά (ως default) τις "προτάσεις" του εναγομένου, που κατατίθενται χωριστά (είτε στη γραμματεία, είτε επί της έδρας, ανάλογα με το δικαστήριο, την υπόθεση κ.λπ.). Και στη διαιτησία, "προτάσεις" λέγονται. Βεβαίως, παραμένει το πρόβλημα της αντιδιαστολής μεταξύ bill/cross-bill, το οποίο ξεπερνιέται ως εξής: bill = προτάσεις του ενάγοντος, cross-bill= προτάσεις του εναγομένου).
Ο όρος "αγωγή", ωστόσο, δεν χρησιμοποιείται στη διαιτησία, οπότε λέμε "αίτηση διαιτησίας". Έτσι, όταν μιλάμε για τον "ενάγοντα", που στη διαιτησία είναι ο "αιτών" (και ο εναγόμενος ο "καθ' ού"), το bill μπορεί να χαρακτηριστεί και απλώς ως "αίτηση", όταν χρησιμοποιείται με γενικότερη έννοια.