Τάκης Βαρβιτσιώτης

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ο χειμώνας περίλαμπρος

Ο χειμώνας περίλαμπρος
Απλώνεται εδώ χάμου
Σαν ένα σώμα που ξεχειλίζει από άστρα
Σα μια λάμπα που φωτίζει
Ολοσκότεινους δρόμους όπου γυαλίζουν
Αποτυπώματα παγωμένα

Όλα κρυστάλλινα λαμποκοπούν
Όλα περίτρομα φτερουγίζουν
Κι απομένει πάνω στους ώμους μας
Ένας μανδύας από χιόνι
Κι απομένει πάνω στα χείλη μας
Μια λάμψη φιλντισένια

Από τη συλλογή Όμως το χιόνι πάντα μένει (2002)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Σε σένα αφιερώνω

Σε σένα αφιερώνω
Τα κοράλλια των ωκεανών
Τα χιόνια των βουνοκορφών
Το πρώτο ρόδο της χρονιάς
Το πρώτο άστρο της εσπέρας
Ολόκληρη την αθωότητά μου

Από τη συλλογή Η θαυμαστή αλιεία (1992)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Αυτός ο μικρός θεός που μιλά

Ο ποιητής
Αυτός ο αθώος
Αυτός ο μάγος
Ο θαυματοποιός
Ο μυστηριώδης δαμαστής των λέξεων
Που λατρεύει την ομορφιά
Αυτός ο μικρός θεός που μιλά
Και με το λόγο του γίνεται φως

Από τη συλλογή Όμως το χιόνι πάντα μένει (2002)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Λείψανα της Ατλαντίδας (1)

[Ενότητα Λείψανα της Ατλαντίδας]

1

Σώματα εσείς πολύτιμα
Μιας αμνημόνευτης αυγής
Αμετακίνητα
Ορυκτά
Του χρόνου έγκλειστοι ρυθμοί
Σ’ έναν υπόγειο λαβύρινθο
Πέτρινα πρόσωπα
Αινιγματικά
Με απειράριθμα χρώματα
Και με λυγμούς καταχωμένους
Πόσο εγώ νιώθω
Τη σπαραχτική σιωπή σας
Που έρχεται από το σκοτάδι
Το φως του ήλιου αναζητώντας
Ή την αστροφεγγιά!

Από τη συλλογή Τα δώρα των μάγων (1999)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Αξιοθαύμαστη απλότητα

Σταγόνα-σταγόνα
Λέξη προς λέξη
Φύλλο το φύλλο
Μπουμπουκιάζει
Η αγριοτριανταφυλλιά
Μπουμπουκιάζει
Ο χρόνος
Με τα γαλάζια του χρώματα
Τα κόκκινα
Τα χρυσαφιά

Κι η μέρα
Ένα στέμμα με πορτοκαλάνθια
Φορεί

Αξιοθαύμαστη απλότητα!
Χαρά ιερή!

Σας περιμένω
Με τα χέρια μου ανοιχτά

Από τη συλλογή Όχι πια δάκρυα (1998)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Μονάχα με την ποίηση

στον Στέλιο Αρτεμάκη

Μονάχα με την ποίηση
Δε θα χαθούν ποτέ
Τα μεγάλα ιστιοφόρα της αυγής
Ούτε τα φώτα ούτε η χαρά
Ούτε τα δέντρα ούτε η νύχτα

Μονάχα με την ποίηση
Θα ’μαστε ακόμα ικανοί
Να βλέπουμε και ν’ αγαπούμε
Να ονομάζουμε τα πράγματα
Με τις πιο καθημερινές λέξεις
Να λέμε το ψωμί ψωμί τη σκάφη σκάφη
Και μ’ ένα βλέμμα να οδηγούμαστε
Σε μιαν αλήθεια οριστική

Μονάχα με την ποίηση
Θα μεγαλώσουνε τα στάχυα
Και τα στήθη των κοριτσιών
Το ποτάμι θ’ απομείνει ποτάμι
Η θάλασσα θάλασσα
Κι ο ουρανός ουρανός

Μονάχα με την ποίηση
Θ’ ανακαλύψουμε ξανά τ' αστέρια
Μέσα στις καπνοδόχες
Κι όλη τη θλίψη που ενδημεί
Στο βάθος των ματιών
Και θα μπορέσουμε να ξαναβρούμε
Το γενέθλιο χωριό μας
Παραχωμένο μες στα χιόνια

Μονάχα με την ποίηση
Θ’ ανακαλύψουμε ξανά τον έρωτα
Και πατώντας από κλωνί σε κλωνί
Κι από ελπίδα σ’ ελπίδα
Θα εγκαθιδρύσουμε
Την αγνή βασιλεία των φτερών

Από τη συλλογή Καλειδοσκόπιο (1983)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Χριστέ μου

Χριστέ μου
Βοήθησέ με να μάθω
Την ορθογραφία της λέξης «αγαπώ»
Την ορθογραφία των λέξεων
«Ταπεινοφροσύνη»
«Αθωότητα»
«Υπομονή»
Για να υπομείνω
Τα βάσανα της ζωής
Όπως υπόμεινες Εσύ
Το μαρτύριο του Σταυρού
Για να μπορώ να ψαλιδίζω
Το πλέγμα του σκότους
Την επηρμένη λάμψη των καθρεφτών
Για να μπορώ να ελπίζω
Σ’ ένα φως αναστάσιμο

Από τη συλλογή Η θαυμαστή αλιεία (1992)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ο άφραστος ύμνος [Αναδύεσαι από τη σκιά...]

[Ενότητα Ο άφραστος ύμνος]

Αναδύεσαι από τη σκιά
Κι έρχεσαι προς εμένα
Και δεν έχεις τίποτ’ άλλο στα χέρια σου
Παρά μονάχα την αγάπη σου
Που μοιάζει
Με μια στάλα αίμα
Πάνω στο πρόσωπό σου
Με μια στάλα αίμα
Που όμως αξίζει
Όσο κι όλο το φως

Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Ο άφραστος ύμνος [Θ’ ανακαλύψουμε μαζί...]

[Ενότητα Ο άφραστος ύμνος]

Θ’ ανακαλύψουμε μαζί
Καινούργιους ουρανούς
Καινούργια χρώματα της χαραυγής
Μύριες θαυμάσιες εικόνες

Όμως μη βιάζεσαι
Μάθε να χρησιμοποιείς
Τη σιωπή
Να εισδύεις μέσα σου
Στο πιο βαθύ σκοτάδι
Του εαυτού σου
Όπου μονάχα ο λόγος ενδημεί
Κάτω από τ’ αστραφτερά
Φυλλώματα

Από τη συλλογή Μικρά Ερωτικά Εγκώμια (2002)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Εξόριστος

Εξόριστος μες σ’ ένα μακρινό χιονοστρόβιλο
Κρυμμένος πάντα μες στην ομίχλη
Απλώνεις το χέρι σου στα πιο ταπεινά πράγματα

Στον καπνό που στέφει το τζάκι
Στο κλειδί που σκουριάζει στην έρημη πόρτα
Στη μικρούλα φωτιά του χειμώνα

Ξυπνάς στη βροχή που κοιμάται
Μες σ’ ένα γυάλινο φέρετρο

Ξυπνάς τ’ αρώματα των κάμπων
Και ντύνεσαι τη μελωδία τ’ ουράνιου τόξου

Έτοιμος για τη συγκομιδή του κενού

Από τη συλλογή Το ξύλινο άλογο (1955)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Χειμερινό ηλιοστάσιο

9

Τα όνειρα κρατιούνται από μια κλωστή
Τα γυμνά τοπία από τους ατμούς των

Οι πιο ευαίσθητες γραμμές συντρίβονται

Φρουρούν τα σώματα εχθροί
Κλείνουν σταυροί τις πεδιάδες

Και μόνο συ ελπίδα
Έχεις τις πόρτες διάπλατες

Με μια ματιά σου γεννιούνται καβαλλάρηδες

Φορείς τη λάμψη μιας γιορτής

Και μες στη χλόη της φωνής σου
Κατοικούν πουλιά

Από τη συλλογή Χειμερινό ηλιοστάσιο (1955)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Η μαρτυρία του καθρέφτη

Πάνω στην όψη του αποκοιμίζει
Τη λάμψη ενός κεριού
Όμως βαθύτερα μέσα του
Ανακαλύπτει πολλά πράγματα
Που τραγουδούν

[Όπως όλα τα πράγματα τραγουδούν
Όταν κλείνουμε μέσα μας
Κάτι από την ψυχή τους]

Κι είναι τα πράγματα τούτα
Κρύσταλλα των ονείρων
Λείψανα φτερών
Και χιόνια
Πολλά χιόνια

Κι είναι τα πράγματα τούτα
Γύψινα χέρια κοριτσιών
Μια κόμη που χλωμιάζει
Πολλαπλασιασμένες ανταύγειες
Παιχνιδίσματα ματιών

Κι ακόμα βαθύτερα μέσα του
Κάποιο θανάσιμο ψύχος
Ένα παράξενο σκληρό βλέφαρο
Που όλο τεντώνεται
Για να φυλάξει το μοναδικό
Υδάτινο μάτι του που τρέμει.

Από τη συλλογή Το πέπλο και το χαμόγελο (1963)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Σιωπή της σελήνης

Των βουνών αδελφή
Που η σαγήνη σου εξασθενίζει
Του ανθρώπου τη συστολή

Και τη χλωμάδα
Του αποκοιμισμένου φύλλου αφυπνίζει

Θα σε παρακαλούσα να κατέβαινες
Μες στου σπιτιού μας την αυλή
Μα η σιωπή σου με φοβίζει
Και δεν μ’ αφήνει ούτε στιγμή

Σωπαίνω λοιπόν και υπομένω
Το άπειρο φως σου περισυλλέγοντας
Από τη χειμωνιάτικη τούτη γη

Και υπομένω και πάλι σωπαίνω
Γιατί το ξέρω πως είσαι
Του αιώνιου η προσμονή

Από τη συλλογή Το πέπλο και το χαμόγελο (1963)

[wings]

Μάνος Ξυδούς & Εβίτα Μπουρμά, Φθινόπωρο (δίσκος: Τ’ αστέρια θα ’ναι πάντα μακριά (2008))

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Όπως τα καρφιά

Όπως τα καρφιά
Σκουριάζουν κάποτε και τα όνειρα
Με τον καιρό

Από τη συλλογή Άρωμα ενός κομήτη (1997)

[wings]

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Αυλός

[Ενότητα Τα ρυάκια (1945-1947)]

Της παγωνιάς
Λουλούδι
Μοναδικό

Πρωί-Πρωί
Θ’ ανέβει
Στον ουρανό

Να φιλήσει

Τα παιδικά σου
Μάτια

Τις κλεμμένες
Πλεξούδες

Των μαλλιών σου

Πηγή: Συγκεντρωτική έκδοση Τάκης Βαρβιτσιώτης | Ποιήματα 1941-2002 (2003)