The infinitive ζῇν may be a modern addition. The adverb Ἀττικηρῶς is from the comic playwright Alexis (4th cent. BCE). Athenaeus 4.14.5-6 quotes a fragment from his play Συντρέχοντες ("The Collaborators") that uses the word to contrast the Thessalian with the Attic diet:
Ἄλεξις δ' ἐν Συντρέχουσιν ἐπισκώπτων τὰ
Ἀττικὰ δεῖπνά φησιν·
ἔγωγε δύο λαβεῖν μαγείρους βούλομαι
οὓς ἂν σοφωτάτους δύνωμ' ἐν τῇ πόλει.
μέλλοντα δειπνίζειν γὰρ ἄνδρα Θετταλὸν
οὐκ Ἀττικηρῶς οὐδ' ἀπηκριβωμένως
λιμῷ παρελθεῖν ἃ δεῖ καθ' ἓν
ἕκαστον αὐτοῖς παρατιθέντα ... μεγαλείως δέ ...