Χρήστος Μπουλώτης, Στα υπόγεια τυπογραφεία

[σα(ρε)μαλι]

Χρήστος Μπουλώτης, Στα υπόγεια τυπογραφεία

Εν πάση περιπτώσει, με άσπρο ή
βυσσινί γιακά δεν έχει σημασία,
το σίγουρο είναι πως δαντελένιο φορούσε το φουστάνι μαύρο,
καμπύλη αχαλίνωτη η γυναίκα,
όταν μπαινόβγαινε στα υπόγεια τυπογραφεία
σαν αφιονισμενη από τους μελανοτραφείς της μηχανής θορύβους
που μελωδούν το έντυπο της ποίησης,
το επιούσιο, το εκηβόλο,
και χανόταν στο οργασμό των τυπογράφων εώς αφανισμού
ανάμεσα σε αχ και γάμα, ζήτα, χι
και στα υγρά λάμδα
αφήνοντας μιαν αύρα το κορμί της κυκλική
να περιγράφει τη λαίμαργη απορία.
Των τυπογράφων.
Ω, τι παράξενη γυναίκα.