Ο παππούς μου είναι από την Σμύρνη. Την εγκατέλειψε το 1922 ("τότε" δηλαδή...). Ωστόσο, αν ήθελα μια αντικειμενική άποψη για το τι συνέβη και πως και γιατί, δεν θα ρωτούσα τον ίδιο. Ήταν πολύ μικρός και ο περίγυρος του αποτελούνταν από όχι ιδιαίτερα μορφωμένους και "ανοικτόμυαλους" ανθρώπους. Θα μπορούσα να μάθω από αυτόν ποια ήταν τα συναισθήματα των ελλήνων από την Μικρά Ασία απέναντι στους τούρκους και τα γεγονότα του '22, αλλά όχι την "αντικειμενική" αλήθεια (ποιος φταίει, ποιος δε φταίει, ποιος έχει δίκιο, κ.λ.π.)...Τέλος πάντων, ελπίζω να καταλαβαίνετε τι εννοώ...
Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς. Και οι δικοί μου παππούδες και γιαγιάδες πρόσφυγες ήταν. Και όλη μου η οικογένεια, από πάντα, ήταν και είναι σκορπισμένη σε όλη τη γη. Η πολυπολιτισμικότητα, μάλλον, ρέει στο αίμα μας. Όταν μαζευόμαστε τα καλοκαίρια μαζί με τα παιδάκια μας, τα βλέπουμε να μιλάνε χίλιες δυο γλώσσες.
Συγγνώμη που δεν εξέφρασα σωστά αυτό που εννοούσα. Εννοείται ότι δεν πιστεύω πως οι προσωπικές αφηγήσεις είναι αντικειμενικές. Και είμαι εκ γενετής κατά της μισαλλοδοξίας και της άκριτης μεγαλομανίας απ' όπου κι αν προέρχεται.
Όμως, οι δικοί μου όταν διηγούνταν τις παλιές ιστορίες, ουδέποτε αναφερόταν στο ''ποιος'' ήταν ο κακός. Ο κακός ήταν πάντα ο πόλεμος. Όλους τους πολέμους του αιώνα στην περιοχή τους έζησαν. Ο πόλεμος έπαιρνε την καλοσύνη των ανθρώπων και την ομορφιά από τη ζωή τους.
Και, αυτό που επίσης εννοούσα, είναι ότι του καθενός τα βιώματα είναι η ιστορία. Οι καταγραφές και οι διηγήσεις είναι οι ερμηνείες της. Οι δικές μας κρίσεις στις καταγραφές και τις διηγήσεις, είναι επίσης μια άλλη ερμηνεία, η οποία διέπει τα δικά μας βιώματα (Ναι, έχω κολλήσει στον Ηρόδοτο, και μάλλον εκεί θα μείνω για πάντα).
Το ποιος έχει δίκιο είναι μεγάλη κουβέντα, το δίκιο είναι πάντα υποκειμενικό και εύκολα γίνεται άδικο. Άλλωστε, η ζωή δεν πιστεύω ότι είναι πάντα δίκαιη, έτσι κι αλλιώς.
Και, τέλος πάντων, τι στο καλό είναι ιστορία βρε παιδιά, έχει καταλήξει η επιστήμη, ώστε να διαμορφωθούν και τα βιβλία ανάλογα; Είναι οι πόλεμοι; Είναι η οικονομία; Είναι ο πολιτισμός; Τα επιτεύγματα; Οι παράπλευρες απώλειες; Είναι η ανάδειξη ηρώων μέσα από τις περιστάσεις; Η πάλη του καλού με το κακό; Τα απομεινάρια όλων αυτών; Ή τίποτε απ' όλα αυτά;
Υπογραφή,
Η ανιστόρητη.
ΥΓ: Mr Nickel, ελπίζω να μην εννοούσες εμένα όταν έλεγες ότι φιλοσοφούμε μετά μαλακίας :-)