Γιώργος Λ. Οικονόμου, Ένα καφενείο
Θέλω να καθίσω σ’ ένα καφενείο μακριά στην επαρχία
κι έξω να βρέχει
θολά τα τζάμια
γεμάτα υγρασία και καπνό
στους τοίχους φωτογραφίες να κοροϊδεύουν τον χρόνο.
Σιδέρης και Κούδας αγκαλιασμένοι
παίρνουν τον δρόμο για τ’ αποδυτήρια,
χορεύει ο Παπαμιχαήλ κι ο Κούρκουλος
χτυπάει παλαμάκια, μαζί κι εμείς,
ο Γιώργος απ’ την Ιθάκη, ο Γεράσιμος απ’ τον Πειραιά
κι ο Κώστας που γεννήθηκε στη Σάμο.
Ας μη μιλήσουμε για ποιήματα, ούτε γι’ αυτά που μας πληγώσαν,
μόνο τα ποτήρια να σηκώνουμε
και να παρακαλάμε τη Σωτηρία για άλλη μια φορά
να πει τ’ αγαπημένο μας τραγούδι.
Έτσι, με την ψυχή χορτάτη, να βγούμε μια φορά στον δρόμο
και κανείς να μη θυμάται από πού ερχόμαστε και πού πάμε.
Από τη συλλογή για το Άλφα της στέρησης (2019)