Αναστάσης Βιστωνίτης

wings · 60 · 126146

wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Τα πρόσωπα του Ιανού (XCVI)

[Συλλογή Τα πρόσωπα του Ιανού: Το εργαστήριο, το δεσμωτήριο (1995)]

XCVI

Ο μικρός μου ανεψιός μου έφερε να δω μια «ζωγραφιά» του. Σ’ ένα άσπρο χαρτί έφτιαξε μια μουντζούρα. Τι είναι αυτό; τον ρωτώ. Αυτό, μου λέει, είναι ένα κακό όνειρο.

Από τη συγκεντρωτική συλλογή Χώμα από ουρανό (1983-1995) (1996)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:15:48 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Η επαύριος

Σφυρηλατημένο φως σε νύχτα τρόμου.
Φλεγόμενη τίγρη η αγριότητα
σκίζει το δέρμα μου.
Οι άλλοι πουλιά σε καταδίωξη
μυρίζουν τοίχο και σκοτάδι.
Τα μάτια τους αφιονισμένα αγρίμια στον κάμπο.

Ανάμεσα στην πόλη και το πρόσωπό μου
ο γυάλινος ποταμός του παραθύρου
διάτρητος από μηχανήματα που εκτελούν
πράξεις τρελών.

Η νύχτα διαρκεί μέσα στο χρόνο –
μαύρη φλόγα από σιδερένια κεριά
που έχουν φιτίλι την ενέδρα.

..........

Ξημέρωσε.
Ανοίγονται οι δρόμοι.
Η πέτρα τρίζει από το φως.
Η πανοπλία της θάλασσας.

Χάνομαι στην ωμή λευκότητα της μέρας.

Από τη συλλογή Ανιχνευτές (1974)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:15:13 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Τα πρόσωπα του Ιανού (CXXI)

[Συλλογή Τα πρόσωπα του Ιανού: Το εργαστήριο, το δεσμωτήριο (1995)]

CXXI

Η κατακόκκινη πυροσβεστική αντλία κατέβαινε τρέχοντας σαν παλαβή. Η σειρήνα της τρυπούσε τα τύμπανα. Ο άνθρωπος είχε βγάλει βόλτα το σκύλο του. Σταμάτησε και κοίταξε την αντλία. Ο σκύλος στάθηκε όρθιος στα πίσω πόδια, σήκωσε το κεφάλι ψηλά στον ουρανό, που τον διέσχιζαν ελικόπτερα, και ούρλιαξε σαν άνθρωπος.

Από τη συγκεντρωτική συλλογή Χώμα από ουρανό (1983-1995) (1996)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:15:35 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Αφιέρωση

Τη στιγμή που ξυπνά το σαξόφωνο
αρχίζει να χιονίζει στον ιστό της αράχνης,
να σκοτεινιάζει το περίστροφο στο υπόγειο,
να φέγγει ο χιτώνας του λεγεωνάριου
και το σκουριασμένο άστρο του στρατηγού
ανάμεσα στα οστά της δόξας και του φόνου.

Τότε πέφτουν ριπές τα χαλίκια της βροχής
μαστιγώνοντας τις προτομές στα πάρκα
και τις καμπάνες
που εδώ κι έναν αιώνα έχουνε σιγήσει.

Τότε κι εγώ, πατέρα,
γίνομαι ο καθρέφτης του ίσκιου σου
μιλώντας με την παλιά ομπρέλα
που την κρατάς ανοιχτή
απ’ τον καιρό ακόμη του τελευταίου πολέμου.

Από τη συλλογή Ο ήλιος στην τάφρο (2004)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:16:12 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)



wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Σκηνοθεσία

Πρόσωπο σχεδιασμένο από το φεγγάρι,
αραιωμένα σύννεφα και το γυμνό σου μάτι
κατοπτεύει τη νύχτα.

Πέτρα. Θεμέλιο της θάλασσας, αρχή της φαντασίας,
χρόνος και σώματα. Κάτω από τούτη τη γούβα
μας σκεπάζει ο φυσικός τρόμος, αστήριχτα περάσματα
να δείχνουν το βάθος των ουρανών, μαθαίνοντας
τους απλούς νόμους του νερού, τον τρόπο του σώματος.
Τρίζει το ψιλό χαλίκι κάτω από τα βήματα,
πού πηγαίνει αυτός που βγήκε μόνος του πριν λίγο,
είχε ένα μούτρο ανθρακωρύχου, τα χέρια του
πεσμένα πάνω στα πλευρά, μες στις σκιές,
και σου είπε: «Ο άλλος, ο επίμονος εκεί στον τοίχο,
βρεγμένος κι ακίνητος και σαν κομμάτι από πέτρα
να στάζει πάνω του η νύχτα, περιμένοντας».

Ακούστηκε ένα βραχνό τρίξιμο, σώμα που πέφτει
στον ύπνο του, ταράζεται κι ύστερα πάνω κάτω,
πάρτε τον από δω, πού οι άλλοι με το πρόσωπο
και το μυαλό αλλού – κι είμαι χωματένιος,
τη γεύση του χώματος την ξέχασες, μυρίζει
γύρω σου το σκοτάδι, το σάλιο σου λάσπη,
μάτι, ουρανός, σύννεφο.         Ακόμη.
Κάτω από τα ρούχα σου, πόσο αδύναμος είσαι.
Υπόκωφος. Με την αμοιβάδα στο αίμα
να σε διαιρεί, άχρωμο φως που σου αδειάζει τη φλέβα,
ένα κουβάρι μαζεμένος γύρω από το στομάχι σου,
μη μιλάς μέσα στη νύχτα ανεβαίνει το χώμα,
η βλάστηση, η σκέψη σου κι η γέφυρα
γέρνει κάτω από το φεγγάρι χωρίς να βλέπεις
αν πατάει πουθενά, έρημος ουρανός πιο κάτω

κι αυτός που βγήκε μόνος του πριν λίγο
πρόσωπο σχεδιασμένο από το φεγγάρι.

Από τη συλλογή Έδαφος (1981)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:18:12 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Τα πράγματα

Τα πράγματα επιστρέφουν στον χρόνο
χωρίς ν’ αφήνουν πληγές.
Αδιάτρητα, ακίνητα, απέχοντα,
κυκλώνοντας τη ζωή και τον θάνατο,
αφήνοντας τον σπαραγμό να λανθάνει.

Τα πράγματα χάνονται δίχως να πεθαίνουν.
Βέβαια και ελεύθερα
υπάρχουν και σωπαίνουν.

Από τη συλλογή Ανιχνευτές (1974)
« Last Edit: 07 Sep, 2017, 14:55:06 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Ars Poetica

Το ποίημα δεν είναι σαν τα φύλλα
που ο άνεμος σέρνει στους δρόμους.
Δεν είναι η ακίνητη θάλασσα,
το αραγμένο καράβι.
Δεν είναι ο γαλάζιος ουρανός
και η καθαρή ατμόσφαιρα.

Το ποίημα είναι ένα καρφί
στην καρδιά του κόσμου.
Ένα φωτεινό μαχαίρι
μπηγμένο κάθετα στις πόλεις.
Το ποίημα είναι σπαραγμός.
Κομμάτι γυαλιστερό μέταλλο,
πάγος, σκοτεινή πληγή.
Το ποίημα είναι σκληρό,
πολυεδρικό διαμάντι.
Συμπαγές – λαξευμένο μάρμαρο.
Ορμητικό – ασιατικός ποταμός.

Το ποίημα δεν είναι φωνή,
πέρασμα πουλιού.
Είναι πυροβολισμός
στον ορίζοντα και την Ιστορία.
Το ποίημα δεν είναι άνθος που μαραίνεται.
Είναι βαλσαμωμένος πόνος.

Από τη συλλογή Μετοικεσία (1972)
« Last Edit: 21 Mar, 2024, 17:14:14 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Εντός

Το πρωί έχει την ηλικία των ανέμων.

Ακούω το τρίξιμο του χώματος,
την αργή μετακίνηση της πέτρας.

Ο δρόμος – ένα ποτάμι έξω από την κοίτη του.

Το πρωί σημαίνει να βλέπεις.
Να βλέπεις σημαίνει να υπάρχει φως.

Η μέρα –
Τα μάτια έξω από το πρόσωπο.

Από τη συλλογή Τέφρες (1980)
« Last Edit: 06 Aug, 2008, 22:05:22 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Άσκηση

Αυτή την ώρα είμαι ένα πρόσωπο βουβό
κι ας υποκρίνομαι τον ομιλούντα.
Παίζω με το χρόνο, τον ιδιωτικό μου θάνατο.

Ασυγκίνητοι όλοι, οικοδομώντας
θεωρίες συγκινήσεων, μικρά θλιβερά φαντάσματα.

Υπάρχουν οι λέξεις που μας ορίζουν.
Προτιμώ να παίζω με τις λέξεις –
καμιά φορά σε κάνουν να ξεχνάς το αίμα.

Αφαιρώντας το περίγραμμα του εαυτού σου
τι μένει; Καταφθάνουν οι ειδήμονες.
Αόριστα εικάζεται η αλήθεια.
Αντιτάσσεις σφραγισμένα χείλη στον εμπαιγμό,
ασκητεύεις μέσα σ’ έναν θηριώδη κόσμο.

Από τη συλλογή Έδαφος (1981)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:19:42 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Αναίρεση

Μετά τη βροχή ο άνεμος-γυαλί γδύνει τον κόσμο. Διασχίζοντας έναν άδειο χώρο, ερημικά δέντρα πεταμένα – αντίο στα παλιά πράγματα. Ήρθαν κι άλλοι χθες στον ύπνο μου, παραμιλώντας για δάση και πολιτείες αφημένες στο χιόνι. Όμως τα μάτια τους κόκκινα και τα μαλλιά τους άσπρα κι ο ύπνος βλαβερό δέντρο γεμάτο έντομα. Τερμίτες στο χώμα άνοιγαν εκείνη την τρύπα όπου θα καταστραφεί ο καρπός, θα εξοντωθούν οι εχθροί, θα γίνει το πάλεμα με το βράχο-σιτάρι.

Το κορίτσι με τα σπίρτα μια εξεγερμένη γυναίκα, κόκκινη από τη φλόγα του πάθους της. Τώρα έχει νόημα. Τη λένε Ρόζα.

Στο δικό μου μάτι κρύβεται μια εικόνα στυγνή, ένα κατεστραμμένο τοπίο με υλικά κατάρρευσης, ένα μυαλό-στάχτη που σκέφτεται μόνο του, αρνούμενο να κινήσει μέλη που δεν του ανήκουν.

Μπαίνω σε μια κλίμακα.
Κλείνω τα μάτια.
Ονειρεύομαι ένα άγριο ποτάμι.

Από τη συλλογή Έδαφος (1981)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:19:57 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Enfin

Μείναμε οι δυο μας και το φως.

Αν είναι δυο χλωμά φυτά
στα παράθυρα που βασανίζονται
από τη νύχτα και τις αλυσίδες,
αισθάνομαι σμιχτό το θρήνο τους
σαν ένα κράμα από σκοτάδι και οδύνη.

Γιατί μου ζήτησες πολλά
μια ζωή ολόκληρη,
έτσι που τώρα κραυγάζει ο καιρός,
έτσι που τώρα δένουμε τα χέρια
μέσα σ’ ένα παρελθόν από σκοτωμένες εικόνες
και παιδιά που λησμονήθηκαν
στη σκοτεινή μήτρα της γης
και την απόγνωση της ηλικίας.

Από τη συλλογή Μετοικεσία (1972)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:20:16 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Απουσία

Κοιμήθηκα στον κάμπο νύχτα
περιμένοντας τον αέρα.
Γλιστρούσαν τα νερά στο ρέμα —
το παγωμένο φως στο κορμί μου.
Αυτό που χάθηκε στον ουρανό
δεν ήταν το φεγγάρι, δεν ήταν τ’ όνειρο.

Τούτη η νύχτα ξέρει να σωπαίνει.
Η τραγική νύχτα που σε δένει στο χώμα,
σ’ άλλον κόσμο οραμάτων.

Όμως, εδώ όλα αποχτούν
μια απουσία πολυσήμαντη.
Μια σιωπή που απλώνεται τυραννικά
—μυστικό νόημα—
και νιώθω εντός μου να συντρίβεται
η χαμένη συνείδηση του κόσμου.

Από τη συλλογή Μετοικεσία (1972)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:20:35 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Annabel Lee

[Ενότητα Τίτλοι]

Τα μάτια σου.
Κατεβαίνει ένας χειμώνας
με πάγους και νεροποντές.
Ερημικά κοιμητήρια γδύνονται
την σκόνη και τα ξένα βήματα.
Βροχή – αίμα των άστρων και των λουλουδιών,
αίμα του σώματος.

Τα μάτια σου σκαμμένα τείχη –
περνάει ένας αλλότριος στρατός.
Το ρίγος του αέρα πάνω από τη θάλασσα.

Σβησμένες οι ρυτίδες μες στο μέλλον.
Η νύχτα σπαράζει στο άδειο φέρετρο
πηγαίνοντας βαθύτερα απ’ το φως,
θαμμένος ουρανός στο χώμα,
βούισμα του χρόνου μέσα
στο άδειο κρανίο της ακτής,
αντιφέγγισμα από φύκια
που γίνονται κεριά να φέξουν
τα υπόγεια ρεύματα και τα σκοτάδια.

Τα μάτια σου.
Γεμάτα θάνατο κι επιδημία.

Από τη συλλογή Alone – Ποιήματα στον E. A. Poe (1975)
« Last Edit: 08 Sep, 2017, 13:58:44 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Αστρολογία

Ι

Τα βουνά.
Ανοίγει το γαλάζιο ρήγμα — μαρμαρυγή.
Οι αστέρες συντρίμμια των πάγων.

Εντός μου
ο λυγμός των δασών.
Τα σπασμένα δέντρα
στην αρχή του φωτός.
Οι αντίλαλοι ενός κόσμου που χάνεται
σε κρότους κρυστάλλινων τυμπάνων.


ΙΙ

Χρόνια.
Το καλοκαίρι στο χάος —
άρωμα παλιού βιβλίου.

Με μια μικρή πόλη στα μάτια
εκεί — που σβήνουν
τα δυσμικά μας όνειρα.
Είμαστε μόνον
η σύγχυση των προσώπων.

                 
ΙΙΙ

Άρματα δρεπανηφόρα.

Ληστές των πλανητών,
ρωγμές των υδάτων —
η μάχαιρα στις φλόγες.

Το πρόσωπό μου
βορά των λύκων.


IV

Η πολιτεία — φλόγα και μάρμαρο.
Παιδί, εμβατήριο.
Ιστορία, σύννεφο.

Οι άνθρωποι — σώματα λιγνά.
Στην πτώση, στο χώρο, στη μοναξιά.

Μετά τον θάνατο της μουσικής,
σιγεί ο ήλιος.

Από τη συλλογή Μετοικεσία (1972)
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:22:11 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


wings

  • Global Moderator
  • Hero Member
  • *****
    • Posts: 74329
    • Gender:Female
  • Vicky Papaprodromou
Αναστάσης Βιστωνίτης, Το τέλος του χρόνου

Εκατομμύρια τόνοι καμένο καύσιμο
για τα βιβλία, για τις στατιστικές και την Κλειώ,
την αγέλαστη βασίλισσα του παπύρου.

Σε μερικούς αιώνες θα ’χουμε γεμίσει τον Γαλαξία
με είδωλα αόμματα και αόρατα ταμ ταμ.

Ίσως κάποια μέρα ο χρόνος
να μην είναι πλέον μια υπόθεση
και κάποιος να διατυπώσει τον ορισμό του,
να ξεσκονίσει ξεχασμένα θεωρήματα
στέλνοντας τη μισή Ιστορία στην Προϊστορία∙
να εφεύρει ξανά τη φύση,
δημιουργώντας μιαν αλλόκοτη πανίδα
από μαγνητικά τέρατα και φωσφορούχα κατοικίδια∙
να στήσει έναν καινούριο Ζωδιακό
με κεραίες, καμπάνες και φτερωτά αστρόπλοια,
προβλέποντας το τέλος του τέλους ή απλούστερα
να βρει τον μαθηματικό τύπο της μνήμης και της λήθης,
να μαρμαρώσει τη ροή,
να κάνει ορατή την τέταρτη διάσταση.

Μου φτάνει η παραλία∙
το σύννεφο που κόβει τη Σελήνη∙
το φόρεμά της πάνω στα νερά∙
ο τρούλος τ’ ουρανού – κι απόψε γεμάτος
με ασημένια ιδεογράμματα∙
ο καταπέλτης των άστρων.

Δημοσιευμένο στο περιοδικό Εντευκτήριο, τεύχος 62 (Σεπτέμβριος 2003)

Από την ιστοσελίδα: http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Enteykt/62/7.html
« Last Edit: 19 Jun, 2017, 23:22:56 by wings »
Ο λόγος είναι μεγάλη ανάγκη της ψυχής. (Γιώργος Ιωάννου)


 

Search Tools