Έκτωρ Κακναβάτος [Ektor Kaknavatos] (1920–2010)

[spiros]

Έκτωρ Κακναβάτος [Ektor Kaknavatos] (1920–2010)



Πέθανε ο ποιητής και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Έκτωρ Κακναβάτος, σε ηλικία 90 ετών. Ο Έκτωρ Κακναβάτος, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά. Μεταξύ 1937 και 1941 σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία και στη Μακρόνησο.

Είχε διατελέσει σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων.

Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1943 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής του με τίτλο «Fuga». Το 1983 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης για τη συλλογή του In Perpetuum.

Μεταξύ των έργων του είναι τα «Fuga» (1943), «Διασπορά» (1961), «Η κλίμακα του λίθου» (1964), «Τετραψήφιο» (1971), «Οδός Λαιστρυγόνων» 1978, «Τα μαχαίρια της Κίρκης» (1981), «In Perpetuum» (1983), «Κιβώτιο ταχυτήτων» (1987) «Οι ακισμοί του Μενεσθέα Καστελάνου του Μυστρός» (1995) κ.α.

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 15:30 το μεσημέρι από το νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.

Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού εξέφρασε τη λύπη της για τον θάνατο του ποιητή και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, αναφέροντας ότι «η ποίηση έγινε ο δίαυλος μέσα από τον οποίο εξέφραζε τη σκέψη, τα συναισθήματα και τις αντιλήψεις του, έγινε ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να αποτυπώσει το πνευματικό του μανιφέστο. Ο θάνατος του ποιητή Έκτορα Κακναβάτου αποτελεί για την ελληνική ποίηση απώλεια μεγέθους ανάλογου του πνευματικού αναστήματος του εκλιπόντος».
http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231066762
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=365982
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/11/2010_363687
http://tvxs.gr/news/%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82/%CE%AD%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5-%CE%BF-%CE%AD%CE%BA%CF%84%CF%89%CF%81-%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=58752&enthDate=01032008
http://news.pathfinder.gr/culture/news/666888.html
http://www.skai.gr/news/culture/article/156188/efyge-apo-ti-zoi-o-poiiti-ektor-kaknavatos/

Ektor Kaknavatos (Greek: Έκτωρ Κακναβάτος) is the pen name of Greek poet and essayist Yorgis Kontoyorgis (1920–2010), who was born in Peireus, Greece. Between 1937 and 1941 he studied mathematics in Athens. After World War II he worked as a teacher of mathematics and then as a civil servant in the Ministry of education.
He appeared for the first time with the collection Fuga in 1943. After 18 years of silence, in 1961, he circulated in a small circle of friends the collection Diaspora (Dissemination). A pure surrealist, he experiences poetically-revolutionary the paradox of his Greek fate.
https://en.wikipedia.org/wiki/Ektor_Kaknavatos

Σύνδεσμοι

http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/poiisi/14/5.html
http://www.poiein.gr/archives/4398/index.html
http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=197
http://www.sarantakos.com/kibwtos/pol/kaknabatos_sxedio.html

[spiros]

Έκτωρ Κακναβάτος, Perfecta

Φιγούρα πλάι στον άνεμο με δυο θανάσιμα φεγγάρια.
Το που στέγαζες πράγματα
υστέρα που πάλι πράγματα
κ’ υστέρα που προχώρησες μέσα στα πράγματα
και που σαν έφτασες ως τους πυρήνες
δεν είχες άλλη κβάντωση.
Θυμόσουν μόνο τα χειρόκτια τα Επιφάνεια
την παρθένο αντιλόπη χαμένη μες στους πάγους
κ’ εκείνο το χαμόγελο στο φεγγίτη του μουσείου
σαν ειρωνική ημισέληνος, ποτέ αφή.
Ύστερα –είναι κι αυτός ό χρόνος βλέπεις
που χώνεται στα πόδια μας–
άνοιξε ή τρύπα στα ύφαλα
το μέγιστο ναυάγιο πολτώδες
σαν το εδώ και σαν το τώρα των αρχιερέων.

Πότε με τέτοια τελειότητα και πού
δοθήκανε στις μνήμες οι λεμβούχοι;

(1972)

[spiros]

Έκτωρ Κακναβάτος, Τροχιά

Αλλιώς δε γίνονταν ως φαίνεται.
Αρχή-αρχή ακέραιος και βόνασος
ύστερα χίλια κομμάτια με την άρνηση
κλασματικός ακόμα υπήρχες
συνεχίστηκες σημάδι από πουλιά
ή τρία δάχτυλα
σμιχτά του μόσχου χαράζοντας γητειές
κ’ ευθείες κάθετες, ώσπου χαμήλωνες
τσακίδια και μαδάρες καταμεσί των αριθμών
ώσπου μετριόσουνα
μετριόσουνα που δεν έλεε να σωπάσεις…
…χαρτογραφούσες τον πηλό αυτόν το δαίμονα
τη φτερούγα μέσα σου που έτρεμε κ’ εμίλειε
λέγοντας πέτρα περπατώντας θάματα
φωνάζοντας: σώστε το παράλογο
το άλλο σας εντόσθιο που άρπαξε το σκυλί
και χάθηκε προς τα οινόφυτα του γαλαξία…
Όλην τη νύχτα τουφεκούσες ένα φεγγάρι
κόκκινο·
το πρωί σε βρήκανε μες στ’ αποτσίγαρα.