Γιατί, είναι τελικά τα Λατινικά μια αδιάφορη γλώσσα; Όπως έχει γράψει ο κ. Παπαγγελής, «τα Λατινικά αποτελούν τη βάση για τις ρωμανικές ή νεολατινικές γλώσσες (τα Γαλλικά-επίσημη γλώσσα σε 29 χώρες, τα Ισπανικά-σε 20, τα Πορτογαλικά-σε 7, τα Ιταλικά-σε 4, τα Ρουμανικά-σε 2, τα Καταλανικά και άλλες ήσσονος σημασίας γλώσσες και διαλέκτους, ακόμα και τα Βλάχικα ή Αρωμουνικά). Συνολικά, λοιπόν, περίπου στο 1/3 των χωρών της υδρογείου οι κάτοικοι μιλούν κάποια γλώσσα που προέρχεται από τα Λατινικά. Οι φυσικοί ομιλητές υπολογίζονται στα 600 εκατομμύρια, στα οποία πρέπει να προστεθούν κατά προσέγγιση 300 ακόμα εκατομμύρια ανθρώπων οι οποίοι τις έμαθαν ως ξένες γλώσσες. Η Αγγλική έχει δανειστεί περίπου το 65-70% του λεξιλογίου της από τη Λατινική, είτε απευθείας, είτε μέσω της Γαλλικής, ενώ ακόμα και η Γερμανική παρουσιάζει επιδράσεις. Αντίστοιχες προσλήψεις από τα Λατινικά παρουσιάζουν οι ανάμεικτες, οι κρεολές και οι ημικρεολές γλώσσες, αλλά και οι τεχνητές ή βοηθητικές (Esperanto, Ido, Interlingua, Novial, Lingua Franca Nova, Latino sine flexione και άλλες, περίπου 300 τον αριθμό), οι οποίες κατασκευάστηκαν σε μια προσπάθεια δημιουργίας μιας lingua universalis.
Μα πως πρέπει να διδάσκουμε τα Λατινικά; | in.gr